Heremitage
«Terug naar het overzicht

Emoties die je niet onder controle krijgt?

schelp

Je komt in een gevoel terecht waar je de controle niet over hebt. Enorm verdrietig, boos, gefrustreerd, bang. Dat gevoel is zo sterkt dat het zelfs fysieke reacties geeft als onrust, trillen, niet kunnen stoppen met bewegen, in elkaar kruipen enz. Je kunt het ook niet stoppen. Het kan verschillen in tijdsduur. Soms duurt het kort maar het kan ook dagen aanhouden. Het kan ook verschillen in heftigheid. Van totaal niet meer kunnen functioneren tot nog een beetje kunnen functioneren. Wat is er dan aan de hand?

Je bent vol in een innerlijk kind trauma terecht gekomen. Het begrip Innerlijk kind hoor je regelmatig langskomen maar wat is het nu eigenlijk. Als je er van uitgaat dat alles energie is. Dat emoties ook energie zijn. Om het uit te leggen zal ik een voorbeeld beschrijven.

Je bent 3 jaar en je amandelen moesten geknipt. Vroeger waren ze daar nogal scheutig mee. Gelukkig snapt men nu dat die dingen een functie hebben. Vroeger werd je met je koffertje zo’n beetje bij de deur afgegeven aan een verpleegster. Vervolgens gebeurde er allemaal enge dingen met je en werd je uiteindelijk onder narcose gebracht. Kinderen en narcose laat vaak vervelende restklachten over. Een kind krijgt namelijk drugs toegediend en schiet enorm zijn lichaam uit energetisch. Na herstel komen ze daardoor moeilijk terug in hun gronding met alle gevolgen van dien. (zie mijn artikel over gronding).

Uiteindelijk wordt het kind wakker na de behandeling en in vroeger tijden kwam je moeder dan pas bij het bezoekuur. In die tijd dat je in dat bed lag met pijn in je keel en je moeder was er niet ontstaat verlatingsangst. Om met die angst om te gaan heeft een mens een mechanisme wat er voor zorgt dat je die enorme angst niet meer voelt. Het stukje bewustzijn waar het trauma in zit plaats zich elders in je energiesysteem waardoor je het niet meer voelt. Zo zitten er een heleboel stukjes bewustzijn of ook wel energieplaatjes genoemd, in je aura. Allemaal gebeurtenissen die niet fijn voor je waren en waar je niets aan kon veranderen dan de pijn parkeren.

In het voorbeeld van de amandelen knippen groeit het kind verder op en wordt een jaar of 16. Krijgt verkering. De verkering gaat niet goed en de partner maakt het uit. Het lijkt alsof er een vinger in het gat in de hartchakra wordt gestoken want de emotie van verlatingsangst is enorm. Het kind van 16 gedraagt zich als een 3 jarige. Het emotieplaatje van het kind van 3 wordt geactiveerd door het afscheid en wordt voluit beleefd. Die emotie zorgt ervoor dat we met ons denken niet snappen waarom we ons zo “kinderachtig”gedragen. Onbedaarlijk huilen, boosheid, gefrustreerd zijn enz.

Het innerlijk kind trauma opent zich en de bijbehorende emoties worden beleefd. Je kunt je dus voorstellen dat er alle soorten innerlijk kind trauma in je energie systeem opgeslagen kunnen liggen. Meestal is het iemand die er voor jou toe doet die het activeert. Dan kunnen je ouders zijn, broers of zussen, vrienden, familie, collega’s. Ieder geval mensen die je hart raken. Op het moment dat het energieplaatje activeert heb je een kans om het op te lossen. Het komt dan “bovendrijven”.

In mijn praktijk heb ik de ervaring dat mensen bang zijn voor deze emoties. Binnen de regulieren geestelijke gezondheidszorg weet men niet anders te verzinnen dan medicatie toe te dienen om de emotionele bui te stoppen. De cliënt voelt zich als een kind en heeft eigenlijk de behoefte aan troost. Nu kan de moeder van de cliënt zich suf gaan zitten troosten en alle goede woorden zeggen, maar daar gaat het niet van over.

Er zijn twee dingen die op dat moment belangrijk zijn om uit die emotie te komen. De eerste is de cliënt moet terug naar het hier en nu. Je nodigt ze uit om terug te komen naar het volwassen zelf. Meestal stopt de emoties dan en wordt de cliënt weer rustig. Daarna is het zaak dat het innerlijk kind trauma wordt behandeld. Dat kan door het op energetisch niveau te schonen en te helen. Dat is een techniek die ik heb uitgewerkt met mijn begeleiding die in mijn boek, wat ik aan het schrijven ben, wordt uitgelegd. Ook in de opleidingen die ik geef wordt de techniek aangeleerd. In dit artikel wil ik voornamelijk uitleggen hoe het innerlijk kind werkt.

Ik gebruik vaak de metafoor van het huis. Je bewustzijn bestaat uit meerdere delen die in het huis wonen. In het fundament van het huis zit het innerlijk kind.  Als je medicatie neemt om het te verdringen sluit je het innerlijk kind op in de kelder. In de psychiatrie willen ze de vloer zo dik mogelijk maken zodat het innerlijk kind zich niet aandient. Met EMDR wil men dit ook bereiken. De emoties van het kind wegstoppen. Maar als je slechts een griepje met koorts krijgt gaat het luik van de kelder al open. Als je in een emotionele situatie komt kan het luik open klappen. Dus mijn mening is dat je beter de innerlijke kinderen uit de kelder kunt bevrijden en helen dan ze er in willen opsluiten. Het luik gaat vroeg of laat toch open. Midlife crisis, overgang, scheidingen, rouw, ziekte, het zijn allemaal periodes waar het luik open gaat. Een kans om oud zeer te verwerken en te helen. Je ziel, of hoe je het ook wilt noemen, zal je steeds opnieuw de kans geven om het oude zeer op te lossen. En we zijn creatief.

Met warme groet,

Marianne Looij


«Terug naar het overzicht