de relatie tussen amandelen knippen en depressie.
De Relatie tussen amandelen knippen en depressie.
Generaties mensen zijn in hun vroege jeugd hun amandelen kwijt geraakt door een operatieve ingreep. Vroeger gebeurde dit gewoon op schoot maar gelukkig is er narcose uitgevonden waardoor het een stuk minder traumatische ervaring is als voor onze voorouders.
De narcose is echter niet geheel onschadelijk. Het is uiteindelijk een soort drugs die er voor zorgt dat je “out”gaat.
Zelf heb ik de ervaring gehad bij het toedienen van de narcose dat ik plots naast mijn lichaam stond. De reden dat ik voor een narcose had gekozen was dat ik het allemaal niet wilde meemaken. Naast mijn lichaam had ik eerste rang uitzicht op wat komen ging. Gelukkig was ik daarna vertrokken.
Tot zover nog gewenst allemaal. Maar dan komt het moment dat je weer terug moet komen. Je bent dus met je bewustzijn uit je lichaam gefloept met behulp van de narcose. Nu moet je weer indalen maar je lichaam voelt niet fijn. Terug naar de amandelen. Je keel doet zeer. Je licht op een zaal met andere kinderen die niets begrijpen van de situatie. In mijn tijd mocht je moeder om 16.00 uur komen op bezoekuur. Dus tot die tijd lag je tussen die andere, vaak huilende kinderen.
Niet bepaald een goed klimaat om weer lekker terug te keren in je lichaam.
Omdat je vaak op jonge leeftijd deze ingreep onderging was je nog niet echt goed geland op aarde. Veelal liep je gronding nog via je moeder. Dus op eigen kracht terugkeren in je lichaam is eigenlijk niet te doen. Bij volwassenen is het altijd de 3e dag na een operatie dat mensen helemaal van de leg gaan. Ze moeten huilen en zijn emotioneel in de war. Dat is het moment dat ze weer terugkeren in hun lichaam. Alles wat daar is opgeslagen en wat er tijdens de operatie is gebeurd wordt actief en gevoeld.
De kindjes zonder amandelen (of andere operaties) groeien op maar met een “fundament” wat niet goed ingedaald is. Ik gebruik vaak de metafoor van het huis. Het fundament waar het huis op staat is beschadigd. Het bewustzijn trekt zich dus omhoog terug. Vaak naar de 1e verdieping. Dan voelen ze de onrust niet. Vanaf je geboorte is je bewustzijn aan het indalen. Er komt steeds meer bij. Dit gaat je hele leven door. Als nu het opbouwen op de 1e verdieping van het huis begint dan komt er een moment dat je in de problemen raakt. Je wordt topzwaar. Beneden leeg, geen ontlading meer mogelijk van energie, geen opladen met aarde energie, dus het menselijk energiesysteem kan niet functioneren zoals het bedoeld is.
Deze verstoring van de gronding heeft tot gevolg dat een mens op een bepaald moment er “niets meer bij kan hebben”. Overvol energiesysteem wat er voor zorgt dat je niet meer kan ontspannen, gedachtes maar blijven cirkelen, gevoelens overlopen enz. Je gaat naar de dokter en je krijgt uiteindelijk een diagnose als Burn-out of depressie. Dat kan al op jonge leeftijd gebeuren maar ook later in je leven.
De oorzaak van je problemen ligt dus heel eenvoudig bij de narcose die je in je jeugd hebt gehad die het indalen van je bewustzijn stagneert. Een antidepressiva zal dit probleem niet oplossen. Dat probeert je gevoelens te dempen met vaak hele vervelende bijwerkingen. Je bent niet op aarde gekomen om als een zombie te leven. Je gevoel is het mooiste wat je hebt. Dat ben jij namelijk.
Er kunnen natuurlijk nog vele gebeurtenissen in je leven de zaak verergeren maar die amandeltjes denkt men meestal niet aan. Om iets te repareren moet je bij de oorzaak beginnen. Dat is vaak de geboorte maar de narcose is een goede tweede. De gevolgen ervan zijn dat mensen dus in een burn-out, depressie, maar ook zich kunnen vinden in de omschrijving van HSP (hoog sensitief). Dat is logisch want ze leven continue op een te hoge frequentie waardoor ze veel te veel input krijgen van alles om hun heen. Ze hebben een zendmast op hun hoofd en geen mogelijkheid om te ontladen. Deze mensen raken dus snel overprikkeld. Chronisch vermoeid, niet in hun kracht enz. Ze zijn vaak zo gevoelig dat als iemand ergens heeft gezeten of gestaan met heftige emoties ze door deze “wolk”lopen en spontaan die emotie ervaren. Knap verwarrend voor veel mensen. Je gaat ineens huilen en je weet niet waarom. Blijken het de tranen van een ander te zijn. Of de zenuwen. Denk aan de wachtkamer van de tandarts.
Hoe kan dit nu opgelost worden?
Door het menselijk energiesysteem te schonen worden de verstoringen opgelost en komt het bewustzijn weer in het hele metaforische huis. Dus het fundament kan zijn werk doen en je leeft op de begane grond met de mogelijkheid naar boven te gaan. Dus in een hogere frequentie te gaan tijdens meditatie bijvoorbeeld. Zo simpel? Ja 1 sessie volstaat voor deze problematiek.
Er kunnen natuurlijk gebeurtenissen in je leven zijn die de zaak verergeren maar dat is uit te zoeken. Je zou bijvoorbeeld gebruik kunnen maken van het energetisch loket waarbij we kijken wat er met iemand aan de hand is. Dan kun je alsnog besluiten een sessie te doen of iets anders. Naar gelang de uitkomst van de screening.
Zonder gronding kom je dus niet in je beschikbare potentieel!
Met warme groet,
Marianne Looij
